AutoStakkert – Księżyc – Stakowanie materiału fotograficznego

Na pierwszy rzut oka, interfejs użytkownika programu AutoStakkert, nie wydaje się zbyt prosty w obsłudze. Jednak po bliższym poznaniu kluczowych opcji i zrozumieniu jak program działa, jego interfejs przestaje być tajemnicą. Przejdziemy przez procedurę stakowania obrabiając przykładowy materiał fotograficzny z księżycem w roli głównej, który zebrałem wczesną wiosną bieżącego roku.

AutoStakkert w wersji, którą używam w niniejszym opisie, nie potrafi obsługiwać plików RAW typu .CR2, zatem musiałem uprzednio skonwertować wszystkie pliki .CR2 do typu .TIFF (16-bit) aby AutoStakkert mógł je „zobaczyć”. Nadmienię, że AutoStakkert nie potrafi obsłużyć plików 32-bit float dowolnego typu. Należy konwertować pliki do co najwyżej 16-bit.

Poniżej parametry EXIF zabranego materiału zdjęciowego.

Materiał zdjęciowy:

• Light: 114 x ISO 12.800, 0,00025[s]
• Pliki .CR2 RAW skonwertowane do typu .TIFF (16-bit), 5488×3662 [px]

Skupię się wyłącznie na tych opcjach, z których muszę skorzystać. Opis pozostałych opcji zawiera manual, który jest dostępny na stronie programu.

Przystępujemy do obróbki zebranego materiału zdjęciowego.

Ładowanie zdjęć i określenie poziomu jakości

Kliknij w Open

W oknie wyboru plików ustawiamy Pliki typu: na Image files i zaznaczamy pliki, które chcemy stakować. Aby zaznaczyć wszystkie pliki, zaznacz pierwszy plik, przewiń listę na sam dół, przytrzymaj klawisz Shift i kliknij w ostatni plik. Potwierdź klikając w przycisk Otwórz.

Okno podglądu zmieni rozmiar na stanowczo zbyt duży. Korzystamy z suwaka Zoom i ustawiamy odpowiedni rozmiar tak aby widoczne było całe zdjęcie.

Ustawmy ilość dostępnych Core naszego procesora dla programu AutoStakkert. Dobrą praktyką jest zostawić coś dla systemu operacyjnego, aby podczas żmudnego i bardzo obciążającego liczenia danych, system mógł zachować swoją responsywność. Od ogólnej liczby dostępnych Core dobrze jest odjąć 2 lub ostatecznie 1. To powinno wystarczyć.

Image Stabilization

W przypadku księżyca, zaleca się stosowanie opcji Surface i tak też zaznaczamy. Pojawią się dodatkowe opcje, włączamy Improve Tracking i zaznaczamy Expand.

Quality Estimator

Noise Robust – tutaj trzeba polegać na własnej ocenie zebranego materiału fotograficznego. Kryterium to poziom szumu oraz widoczność (seeing). Jeżeli zebrany materiał jest mocno zaszumiony lub widoczność obiektu jest kiepska, to należy ustawić wartość między 4 a 8 oceniając jak bardzo kiepskiej jakości mamy materiał zdjęciowy. Jeżeli materiał zdjęciowy jest dobrej jakości, to należy ustawić wartość między 2 a 4. Ja ustawiłem 5. Materiał zdjęciowy jest średniej jakości.

Local (AP) – jakość jest określana na podstawie każdego punktu wyrównania (Alignment Point), każdy AP używa różnego zestawu klatek fotograficznych.

Global (Frame) – jakość jest określana na podstawie całej ramki klatki fotograficznej, każdy AP używa tego samego zestawu klatek do stakowania.

Przejdźmy do analizy.

Analiza – 2) Analyse

Reference Frame

To jest nasz pierwszy stack, więc należy wybrać opcję Auto size (quality based). Poniżej wyjaśnienia obu opcji i kiedy należy je stosować.

Last Stack is Reference – program użyje ostatni plik gotowego staku, który został stworzony jeżeli dany zestaw plików zdjęć został już wcześniej użyty.

Auto size (quality based) – Klatka odniesienia jest tworzona automatycznie z najlepszego zestawu klatek light przy pierwszej pracy z danym zestawem klatek. Jeśli chcesz nieco więcej kontroli, możesz odznaczyć to pole i ręcznie wybrać ilość klatek, która ma być użyta dla klatki referencyjnej. Korzystanie z większej liczby klatek spowoduje nieco lepszą reprezentację prawdziwej postaci celu stakowania, ale prowadzi również do rozmycia klatki odniesienia, która jest trudniejsza do wyrównania.

Klikamy w przycisk 2) Analyse

Opcje stakowania (Stack Options)

Plik wynikowy stakowanego zdjęcia dobrze jest zapisać w typie bez stratnym. Wybieramy typ .TIFF lub .PNG lub .FIT. Ja wybrałem .TIFF

Frame percentage to stack – program sugeruje domyślne ustawienie na poziomie 50% najlepszych jakościowo zdjęć, które zostaną użyte do procesu stakowania. Nie zmieniamy tej wartości. Oczywiście można eksperymentować.

Sharpened – włączamy i ustawiamy Blend RAW in for na 30%, dzięki tej opcji uzyskamy dwa wynikowe staki. Oba będą wyostrzone ale drugi będzie mieć nałożony blend o intensywności 30%.

Save in Folders – włączone, wpisujemy Prefix, który będzie dodany na początku nazwy katalogu oraz plików wynikowych. Ja wpisałem AS_

Przechodzimy do okna podglądu.

Musimy określić i nanieść punkty wyrównania. Strzałkami (Size of alignment point to add) ustawiamy wartość na 400. Klikamy na przycisk Place AP grid.

W oknie podglądu na zdjęciu księżyca pojawią się liczne kwadraty. To są nasze punkty wyrównania. UWAGA! Duża ilość punktów wyrównania, zużywa dużo pamięci RAM, której może zabraknąć podczas procesu stakowania. Z mojego doświadczenia wynika, że ilość punktów wyrównania nie powinna przekraczać 40 w przypadku mojego materiału zdjęciowego. Pamiętaj, że graniczna ilość punktów wyrównania może być inna dla Twojego materiału zdjęciowego, niż w niniejszym przykładzie. Trzeba próbować i eksperymentować aby znaleźć graniczną ilość. Należy zaznaczyć, że w większości przypadków zebranego materiału zdjęciowego, im więcej punktów wyrównania tym lepiej.

Program wygenerował 116 punktów wyrównania. Redukujemy ilość punktów wyrównania klikając prawym przyciskiem myszki na kwadraty. Staramy się w taki sposób redukować kwadraty, aby ich ilość miała w miarę równomierny rozkład na całym obiekcie znajdującym się na zdjęciu. Dobrze jest gdy kwadraty nieco zachodzą na siebie. Ja ustawiłem 38, powinno wystarczyć.

Przechodzimy do stakowania.

Ustawienia Zaawansowane (Advanced Settings)

W przypadku stakowania księżyca nic tutaj nie zmieniamy. Drizzle jest zalecane dla bardzo małych obiektów np. Mars, Pluton, Neptun i inne małe obiekty.

Stakowanie – 3) Stack

Pozostało już tylko kliknąć w przycisk 3) Stack co niniejszym czynimy i idziemy na kawę / piwo / oranżadę / herbatę …. nie potrzebne skreślić. W zależności od ilości oraz rodzaju materiału zdjęciowego jak i mocą obliczeniową komputera w dyspozycji programu, potrwa to dłużej lub krócej.

Rezultat stakowania można śledzić w oknie głównym programu. Każdy wykonany proces, kolejno zmienia swój status na zieloną „fajkę”. Jeżeli wszystko przebiegło poprawnie, program oznajmi to statusem Done! Jak na poniższym, przykładowym obrazie.

W katalogu plików źródłowych, zostanie utworzony katalog zawierający dwa pliki stack. Zauważ, że nazwa katalogu zawiera prefiks, który został wpisany w oknie głównego programu oraz liczbę opisującą procent, z ilu klatek został wykonany stack. To całkiem przydatna informacja, jeżeli wykonamy np. 20 różnych stacków, opisy katalogów pomagają w zorientowaniu się, z jakiej ilości klatek (procentowo) został złożony dany plik staku. Nazwy plików zawierają podobne informacje. Plik, który zawiera w nazwie wyraz „conv” jest plikiem bez nałożonego „blend”.

Przykładowy rezultat wykonanego staku

 

Zdjęcie wynikowe po obróbce w programach RawTherapee + Gimp.