IC 1805 (Mgławica Serce) – Rejon H II i rzeźbienie wiatrem gwiazdowym

Anatomia giganta

IC1805 potocznie zwana Mgławicą Serce, to w rzeczywistości rozległy obszar formowania się gwiazd (rejon H II), rozciągający się na niebie na obszarze niemal 2.5 stopnia (to odpowiednik pięciu tarcz Księżyca w pełni). Znajdująca się w odległości około 7500 lat świetlnych od Ziemi w ramieniu spiralnym Perseusza, mgławica ta jest klasycznym przykładem interakcji między młodymi, masywnymi gwiazdami a macierzystym obłokiem gazowym.

Jasne czerwone światło IC 1805 jest emitowane przez najczęściej występujący pierwiastek: wodór.
W samym centrum Mgławicy Serce znajduje się gromada otwarta Melotte 15.

Silnik układu

Melotte 15 Klucz do zrozumienia tego zdjęcia leży w samym centrum mgławicy. Jasna gromada otwarta, widoczna w środku kadru, to Melotte 15. Zawiera ona kilka ultra-masywnych gwiazd typu widmowego O (o masach sięgających 50 mas Słońca). To nie jest spokojne sąsiedztwo. Te gwiazdy emitują potężny wiatr gwiazdowy i intensywne promieniowanie UV.

• Wykopaliska w gazie: Wiatr gwiazdowy dosłownie „wydmuchał” gaz z centrum mgławicy, tworząc charakterystyczną pustkę wokół gromady.

• Jonizacja: Promieniowanie UV wybija elektrony z atomów wodoru w otaczającym obłoku. Gdy elektrony te rekombinują (wracają na niższe powłoki energetyczne), emitują fotony o specyficznej długości fali – głównie linię H-alpha ($656.28\text{ nm}$). To właśnie ten proces fizyczny odpowiada za głęboką czerwień dominującą na zdjęciu.

Struktury pyłowe i „trąby słoniowe” Kontrastując z jasną plazmą wodorową, na zdjęciu widoczne są ciemne pasma pyłu międzygwiezdnego (krzemiany i węgiel). Warto zwrócić uwagę na struktury przypominające filary (często nazywane „trąbami słoniowymi”) skierowane w stronę centrum. Są to gęstsze obszary gazu i pyłu, które opierają się niszczycielskiej sile wiatru gwiazdowego z Melotte 15. Wewnątrz tych ciemnych kokonów wciąż trwają procesy grawitacyjnego zapadania się materii – rodzą się tam nowe gwiazdy.

Aspekt techniczny

Zarejestrowanie IC 1805 wymagało użycia kamery czułej na pasmo h-alpha lub modyfikacji aparatu, ponieważ standardowe filtry podczerwieni w sprzęcie konsumenckim wycinają większość sygnału z tego obiektu. Ze względu na ogromny rozmiar kątowy, zdjęcie to wymaga albo optyki o krótkiej ogniskowej, albo techniki mozaikowej.

Zdjęcie jest wynikiem łączenia dwóch, różnych sesji fotograficznych wykonanych w tej samej lokalizacji. Kadr nie jest proporcjonalny, jest za szeroki. Jednak nie chciałem przycinać go ze względu na ujawniający się pył międzygwiezdny z lewej strony kadru. Osobiście, bardzo mi się spodobało to zdjęcie i myślę, że jest lepsze od wcześniejszego, które powstało tylko z jednej sesji fotograficznej.

IC 1805 – Mgławica Serce